Tijd vliegt

Zo daar zijn we weer! De tijd vliegt hier, de dagen zijn erg vermoeiend. We genieten nog steeds volop en hebben net even tijd gemaakt om weer een weblog te schrijven.
Vorige week hebben we nog een keer kleren mogen uitdelen. Nu aan de wat oudere kinderen. Elke keer is het weer geweldig om de kinderen zo blij te kunnen maken.
Ook mochten we vorige week nog een nachtje bij de ouders van Job slapen. Na een heerlijk dagje school waren de kinderen achter een keyboard muziek aan het maken. Wij deden ijverig mee en na de geweldige bruiloft lieten we ook hier onze danskunsten zien. Het was een gezellige vrolijke boel, waarbij zelf de moeder van Job achter haar vuurtje en haar pannetjes eten vandaan kwam om ook een dans te wagen. Ze zijn hier echt van de traditionele Oegandeese dans. Langzaam werd het ondertussen al schemerig en wij waren nog vies van de dag school. Moeder Saku wilde gelukkig nog even tussendoor wat water voor ons koken zodat wij konden douchen. In het donker, dat word het hier namelijk binnen een halfuur en om 19 uur, konden wij ons fijn opfrissen. Rond 21:00 uur kwam er een fantastische maaltijd op tafel. We hadden een van de meisjes in huis al een vis zien slachten en die lag nu voor ons klaar, samen met aardappelen, groene bananen, rijst, beef en een sausje. Die nacht hebben we heerlijk geslapen en zijn vroeg opgestaan om nu een keer bij het starten van de school te kunnen zijn. Sommige kinderen zijn er al om half 7 terwijl de schooldag pas om 8 uur begint. Wanneer de bel gaat moeten alle kinderen in rijen gaan staan van jongens en meiden. Ze zingen dan met elkaar en er wordt gekeken of er bijzonderheden zijn. Daarna gaat ieder kind naar zijn eigen klas in het goede lokaal.

Vrijdag zijn we heerlijk voor een nachtje er tussenuit gegaan. Alle dagen zijn zo vol en vermoeiend dat we hier echt wel aan toe waren. We zijn naar Kingfisher gegaan, een erg mooie plaats waar ze leuke huisjes verhuren en waar je ook heerlijk kunt zwemmen. Alles was heerlijk schoon en mooi ingericht, we hebben er echt van genoten. Het leuke is dat we ook nog nuttig zijn geweest. Vrijwel alle Oegandezen krijgen jong geen zwemles, waardoor er veel dus ook niet kunnen zwemmen. De meeste Oegandezen bleven daar in het zwembad dus ook in het ondiepe water. Op een gegeven moment kwam er een meid van een jaar of 19 naar ons toe met de vraag of wij haar zwemmen wilde leren. Dat wilden we uiteraard wel. We zijn er een hele tijd zoet mee geweest, want we waren nog maar net bezig met het meisje wat basis dingen te leren of alle andere Oegandezen wilden het ook graag leren. We hebben ons best gedaan hen wat te leren, maar helaas zonken ze nog als een baksteen zodra we ze loslieten. We hebben hen aangemoedigd te blijven oefenen zoals we het hen geleerd hebben, hopelijk met later wel resultaat.

Zondag zijn we weer naar de kerk geweest. Een van de jongens die muziek maakte voor in de kerk nam afscheid waardoor iedereen heerlijke Samosas kreeg na afloop van de dienst met wat lekkers te drinken. Iedereen zat gezellig buiten en praatte met elkaar.
Gister op de school kwamen de leraren er onverwachts achter dat komende vrijdag de kinderen niet alleen een voetbalwedstrijd hebben, maar ook een volleybalwedstrijd. Hiervoor moest dus nog nodig getraind worden. Snel werd bedacht hoe er een volleybalnet gemaakt kon worden, van een oude klamboe en twee houten palen en het spel kon beginnen. We hebben dit in de pauzes en ’s middags veel met de kinderen gespeeld als oefening voor vrijdag. We hopen er overmorgen wat moois van te kunnen maken. Er gebeurde gisteren ook nog wat minder leuks. Naast de school zijn bouwvakkers aan het werk, ze bouwen daar aan een Amerikaans project voor huisvesting van de leraren en kinderen. Met houten palen en wat planken bouwen ze zelf steigers. Het ziet er vaak erg onstabiel uit, wat het gister ook blijkbaar was. Er brak een plankje van de steiger waardoor er drie bouwvakkers met een vaart naar beneden tuimelden. Twee jongere kerels en een oudere man. De jonge mannen hadden last van hun hoofd en wat wonden maar met de oudere man ging het echt niet goed. Hij had verschrikkelijke pijn en ze waren bang dat hij zijn rug had gebroken. Hij moest nodig naar de kliniek die hij niet kon betalen. Zijn collega’s wilden hem met elkaar oppakken en op een Boda naar de kliniek brengen. Dit is natuurlijk erg gevaarlijk voor iemand met een gebroken rug, wat Jennie hen ook duidelijk maakte. Met een sneltreinvaart werd daarom van een aantal planken een brancard in elkaar getimmerd waar ze de man voorzichtig opgelegd hebben en zo hebben ze hem naar beneden naar het water gedragen. Daar is hij in de boot naar de kliniek gegaan. Jennie ging met hen mee en regelde verder ook alles met de kosten in de kliniek. De man is nu nog in de kliniek, hij heeft vandaag een korset gekregen. Die was gisteren namelijk nog niet beschikbaar omdat deze helemaal uit Kampala moest komen. We hopen dat hij morgen naar huis kan waar hij nog erg veel rust moet houden. Zijn kleinkind zit bij ons op de school en had het zien gebeuren. Ze was helemaal over de toeren en met moeite hebben we haar wat kunnen kalmeren.

Vandaag zijn we begonnen met levelen. Alle grond rondom de school moet gelijk gemaakt worden voordat ze kunnen beginnen met de bouw van de nieuwe lokalen. Een hele klus dat hakken en bikken, de grond is ontzettend hard. Maar gelukkig zijn we sterke dames en deinzen we niet terug voor wat blaren op onze handen :-). In de middag was er ineens een ontzettende bui met harde regen en onweer. Vaak in het begin van de maand en aan het eind van de maand heb je zo’n extreme bui, verder is het nu helemaal droog en warm. Het droog seizoen is nu wel aangebroken namelijk. Iedereen moest schuilen, maar helaas lekten veel klaslokalen gewoon door en was niemand echt droog gebleven. Maargoed na de bui was alles heerlijk fris en wat minder stoffig, erg fijn wat minder van dat oranje zand. Bij terugkomst thuis hadden onze wasvrouwen vandaag weer goed hun best gedaan. De waslijn hing erg vol en doordat alles nog weer nar geregend was hing de lijn ver doorgebogen. We stonden nog maar net te kijken naar onze schoon was, of pats de lijn knapte. Alle schone was op de grond en de lijn kregen we niet gemaakt, waardoor alle natte was nu op een hoopje een mand ligt. We hopen dat de wasvrouwen morgen opnieuw kunnen komen en we zijn vanavond nog snel een nieuw draad in de stad wezen kopen zodat we die opnieuw kunnen spannen. Hopelijk zijn donderdag al onze kleren weer schoon, fris en droog en is de lijn dan ook nog heel.

Morgen na schooltijd hopen we nog een berg te gaan beklimmen met een aantal kinderen, dus het beloofd weer een leuke actieve dag te worden. We gaan nu snel ons bed in, daar zijn we namelijk zeker aan toe. Iedereen in Nederland een goede nachtrust alvast, jullie horen snel weer meer verhalen van ons uit Oeganda. Goodnight!