Cultureel weekend

We hebben een cultureel weekend achter de rug, dat kunnen we wel zeggen. Maar het was enorm genieten. Zaterdag hadden we een Oegandeese bruiloft van vrienden van Job en Jennie, wij mochten heel de dag mee. Hier in Oeganda is het de gewoonste zaak, dat je anderen mee neemt als ze dat willen. Al zou je met een bus van 30 man aan komen, zouden ze hier nog niet raar van opkijken. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Ook een getrouwd Nederlands stel die hier sinds november wonen gingen met ons mee. Ze wilden graag meer van de Oegandeese cultuur zien en mee maken. Een hele belevenis! De dag begon ’s morgens al goed. We zouden met een grotere auto gaan, omdat we helemaal naar Kampala moesten. Nog voordat we bij de mensen waren van wie we de auto zouden lenen, had onze eigen auto al een lekke band. We waren nog maar 10 minuten onderweg en stonden toen al stil. Wij in onze nette jurkjes de auto uit en gelukkig wisten de mannen het band te verwisselen met het reserveband achter uit de auto. Met enige hulp van een Oegandeese voorbijganger zaten we na een uurtje weer in de auto om onze rit te vervolgen. Na twee uur rijden bereikte we Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Een erg drukke stad, we hebben daar dan ook nog lang in de file gestaan. Uiteindelijk waren we redelijk in het centrum en hebben we een tentje opgezocht om wat te eten. Dit is voordat je naar een Oegandeese bruiloft gaat zeker belangrijk, want op z’n vroegst krijg je om 17:00 uur een mini stukje cake. We hebben eerst dus heerlijk een goede bodem gelegd, zodat we het tot 17:00 uur vol konden houden. Ondertussen waren we door alle vertraging al twee uur te laat voor de kerk. Maargoed we hoopte dat we precies aan zouden komen als het bruidspaar de kerk uit kwam. Eenmaal bij de kerk ontdekte we vol verbazing dat het bruidspaar net de kerk pas inging. We waren dus precies op tijd om nog de hele dienst mee te maken. Echt heerlijk Oegandees; alles op het gemakje en dat je met twee uur te laat nog op tijd bent, prachtige timing :-) De kerkdienst was erg bijzonder. Het bruidspaar werd voor in de kerk getrouwd door de dominee, ondertussen juichte heel de gemeente hen toe. Er werd hard gegild door alle Oegandeese dames, we wisten niet wat we hoorde.. Het was echt een herrie! Maar ze waren zo enthousiast en het schijnt een echte gewoonte te zijn hier in Oeganda. In Nederland zouden we toch iets wat raar op kijken als er een dame zo begon te gillen. In de dienst werden nog wat liederen gezongen met muziekinstrumenten, het was een feestelijke stemming. Ook de vele fotograven in de kerk was even wennen. Er werden niet alleen door bruiloftsgasten uit de kerk veel foto’s gemaakt met hun mobiel, er liepen ook nog 3 fotograven en 3 cameramannen rond. Erg lachwekkend, iedereen word uitgebreid gefotografeerd onder de dienst. Van voren, van de zijkant, van dichtbij, van ver weg, ze bleven maar bezig. Maar goed het bruidspaar zal vast een uitgebreid album krijgen. Na de dienst werden er voor de kerk nog foto’s van het bruidspaar gemaakt en de gasten mochten alvast naar de locatie van het feest gaan, zo’n 20 min verderop. Daar aangekomen waren ze net begonnen met alles te versieren. Beginnen wij in Nederland minstens een dag van te voren mee, hier als de eerste gasten uit de kerk komen. Lichtjes werden opgehangen, tenten werden met doeken versiert, kleedjes werden op de tafels vastgespeld, stoelen klaar gezet, geluid getest.. Er was genoeg te doen. Ondertussen mochten de gasten wachten in de tent. Er waren drie tenten en iedereen werd onderverdeeld in de juiste tent. Er was een tent voor de gasten van de bruid, een tent voor de gasten van de bruidegom en de laatste tent was voor alle overigen (vrienden, buren, bekenden). Na een tijdje begon een man erg hard door de microfoon te praten. Het was een soort entertainmentprogramma wat het hele feest door ging met tussen door wat speeches, liederen en muziek. Er was veel dans op de bruiloft. De bruid en bruidegom hadden zes bruidsjongens, zes bruidsmeiden, één bruidsjongetje en drie bruidsmeisje met daarnaast nog één best bruidsjongen en één best bruidsmeid die altijd naast de bruid en bruidegom moeten staan en alles moeten doen wat ze vragen. Wanneer de bruid en bruidegom aankwamen of weggingen kwamen alle bruidsmeiden en jongens inclusief bruid en bruidegom ‘dansend’ binnen of gingen ze in bepaalde pas weer weg. Ook werd er door de familie van de bruid en bruidegom apart gedanst tegenover elkaar. Op een gegeven moment wilden ze dat de Hollanders ook een dansje zouden doen, maar dit ging ons iets minder makkelijk af. Wij Hollanders hebben toch iets minder soepele heupen en ‘our moves where to fast’ werd er gezegd. We hebben het dus toch maar grotendeels aan de Afrikanen overgelaten :-) In het begin van de avond ging opeens de bruid, bruidegom en alle bruidsjongens en meiden er tussen uit. Even later (1,5 uur) kwamen de bruid en bruidegom beiden terug in een andere jurk en een ander pak. We hoorden dat dit ook een typisch Oegandeese traditie is. Bruidegom en bruid gaan er even tussenuit om ‘het’ te doen. Als het gelukt is komen ze terug in een andere jurk. Bijzondere gewoontes hier.. Ondertussen werd de bruidscake aangesneden en kreeg iedereen het verwachte kleine brokje cake. En er was ’s avonds ook nog een maaltijd, met ‘heerlijk’ Oegandees eten. Aan het eind van de avond werden de 7 overgebleven taarten uitgedeeld aan familie, vrienden en de dominee. Dit is een gebaar om te laten zien dat je voor de rest van je leven voor elkaar blijft zorgen. Je deelt met de ander als diegene niet meer kan rondkomen. Een geweldig leuke ervaring om mee te maken zo’n bruiloft in heel andere cultuur.

Zondagmorgen zijn we eerst naar de kerk geweest in Jinja. Het was een mooie dienst waarin de dominee de brief aan de Romeinen weer verder behandeld heeft. ’s Middags zijn we weer naar ons heerlijke plekje in het park aan de Nijl geweest. Daar ontmoette we een ontzettend gastvrije Indische familie. We lagen heerlijk wat in het gras te genieten van de zon toen een Indische jonge meid naar ons toe kwam met een bordje eten. Het waren erg pikante gebakken deegballetjes. Typisch Indisch, maar best heel lekker. Met genoeg bluswater aten we het bordje schoon leeg. Ze vroegen ons of we bij hen kwamen zitten op het picknickkleed. Dat zouden ze erg gezellig vinden en ze hadden nog veel meer eten voor ons als we dat wilden. We zaten daar gezellig tussen die grote Indische familie en ze behandelde ons alsof we er helemaal bij hoorde. Van alles mochten we mee eten en toen ze met elkaar even later met een bootje naar het begin van de Nijl gingen vroegen ze of we alsjeblieft met hen mee wilde varen. Als wij genoten, genoten hun ook zeiden ze. En zo hebben we een erg gezellige middag met elkaar gehad. We hadden leuk contact met de jonge kinderen, maar net zo goed met alle vaders, moeders, ooms en tantes. Leuk om te zien hoe gastvrij deze mensen zijn! Dankzei hen hebben we genoten van een prachtige boottocht, heerlijk eten, drinken en veel gezelligheid en leuke contacten. De Indische familie woont al zo’n zestien jaar in Oeganda en later zijn er nog een aantal ooms en tantes bij gekomen. Ze wonen nu als een grote familie hier bij elkaar. En een kindje vertelde vrolijk aan ons dat ze hier weer voor het eerst vlees konden eten. Ze was met haar moeder in 2002 naar Oeganda gekomen en vanaf die tijd woont ze ook bij de rest van de familie. In India werd je meteen opgepakt als je een geit of koe zou slachten, ze was blij dat dat hier in Oeganda niet meer zo was. Veel Indiërs hier in Oeganda zijn de eigenaars van de supermarkten. De Indiërs hebben het erg goed hier, aan geld ontbreekt het hen niet.

Vanmorgen zijn we de dag begonnen met het schoonmaken van het huis. Nadat alles geveegd, gedweild en gesopt was zijn we lopend naar de stad gegaan. Dit is ongeveer een uur lopen. Een gezonde ochtendwandeling dus. :-) We hoopten langs de weg over de oude brug wat apen te spotten, omdat die daar nogal eens te zien zijn. Helaas hebben we er geen ontdekt en hopen we ze nog een andere keer tegen te komen. We hebben veel boodschappen gedaan en zijn daarna weer met grote flessen water op de boda terug naar huis gegaan. Morgen willen we op de school weer kleding uit gaan delen en hopen we verder te gaan met bijles geven. We delen snel weer meer ervaringen!

Iedereen ook in Nederland een fijne week toegewenst :-)
Lieve groetjes uit Oeganda!